Hey vriendin!
Even een kattebelletje. Grappig woord eigenlijk, het komt uit het Italiaans 
.
Wat een maffe periode, die herfst! Aan de ene kant het verlangen naar de bank, warme choco en heerlijk foute kerstfilms (gelieve dit aan niemand door te vertellen), en aan de andere kant die ratrace waarbij het lijkt alsof de wereld rond oud en nieuw vergaat. Waarna we natuurlijk gewoon weer opnieuw beginnen.
Hoewel ik dol ben op echte deadlines (omdat het zorgt voor een gezonde afronding), wint mijn lichaam op dit moment vol vlag en wimpel. Pfff… eerlijk, het luistert gewoon niet naar me, al heb ik nog zulke goede argumenten. Ik vermoed dat er toch weer een tikje Covid is geweest.
Het verlangen naar cocoonen is dus erg groot. Laatst zat ik zelfs te denken: zouden ondernemers ook een sabbatical nemen? Gewoon, voor een paar maanden of zo? Eerst op de bank, daarna een paar weken of maandjes in een zonnig klooster?
Tuurlijk ga ik dat niet doen, ik vind mijn werk veel te leuk, net als de periode van rood-oranje kleuren, al die kleine lichtjes, zingende kindjes veilig verstopt achter hun lampion en de kerstmarkten. Ik ben gewoon weer aan het ontsnappen aan de keuzes die ik eigenlijk moet maken. Een beetje minder werken misschien. Oké zijn met het idee dat er geen lange brief komt. Die ene leuke netwerkbijeenkomst even overslaan. In plaats daarvan me even nestelen naast de katten die me laten zien hoe dat moet: eten, jezelf poetsen en dan lekker languit gaan liggen tukken.
Hoe valt jou de herfst, en hoe ga jij ermee om?
Knuf,
Vivian
