Gewoontes die verschil maken

Soms besef je pas achteraf hoe bijzonder bepaalde gewoontes zijn. Neem bijvoorbeeld de dame die de kerstversiering verzorgde op de afdeling Wells, bij mijn vorige werkgever. Ongeveer een maand voor de kerst ging de gangkast open, waar een speciaal plekje voor haar spullen was gereserveerd. Er kwam van alles tevoorschijn: miniboompjes, slingers, kerstklokken en veel lichtjes. In een ochtend werd de werkplek van een dozijn mopperende technici omgeturnd van een saai kantoor naar één groot kersthappyland. Uiteraard vlogen de grapjes over en weer maar het doel van de dame in kwestie, het creëren van een sfeer van gezelligheid en saamhorigheid, was bereikt.

Kniepertjes

Opmerkelijk is nog wel dat de dame jaren geleden redelijk ongestoord haar gang kon gaan. In de jaren daarna bleek dat haar kerstgedachte toch niet meer geheel arboproof was maar ondanks dit gegeven hadden we daar met z’n allen maling aan en lieten we haar gewoon haar gang gaan. We hielpen haar met het ophangen van kerstklokken, we plaatsten kleine kerstboompjes in de vensterbanken en versierden de ramen. Op de bureaus zetten we schaaltjes met kerstkoekjes en -chocolaatjes wat natuurlijk de nodige samenhorigheid opleverde. Het hoogtepunt was de kerstborrel op de vrijdagmiddag voor kerst: aan het bureau van de dame dronken we alcoholvrije glühwein, aten we kniepertjes en hadden we met z’n allen het ultieme kerstgevoel.

De dame in kwestie handelde helemaal uit eigen vrije wil, dat wil zeggen geen van deze taken stond in haar functiebeschrijving. En toch hadden haar acties meer effect dan de dure teambuildingsdagen die georganiseerd werden om als team beter te gaan samenwerken. In de periode rond kerst voelde je de trots vanzelf omhoog komen; hier hoor ik bij, dit is mijn afdeling.

Goud waard

Onbewust hebben we als werkende allemaal een rol naast onze functiebeschrijving. Dingen die je dagelijks doet omdat je het leuk vindt: een compliment geven aan die collega, een luisterend oor bieden, een grapje bij de koffieautomaat maken of even de vrolijke noot in een vergadering brengen. Het leuke is dat het hier gaat om hoe jij denkt dat je het beste met mensen om kunt gaan. Geen leidinggevende kan je vertellen hoe je dit moet doen; het is helemaal je eigen inbreng en het hoeft zelfs niet helemaal “correct” te zijn.

Misschien merk je het niet eens of misschien vind je het heel gewoon dat je deze momentjes hebt. Geloof me, ze zijn goud waard; voor jezelf, voor je team en voor je collega’s. Deze momenten maken nu net het verschil.

Denk eens na, wat heb jij vandaag gedaan? En wat is je bijgebleven van die ander?