Een brief aan mezelf!?

Zo begon dit verhaal een paar maanden geleden, met een vraag aan de nuchtere dame in de stoel tegenover me.

"Ja, heb jij wel eens een brief aan jezelf geschreven? Een heel krachtige oefening die je kunt doen wanneer je maar wilt. Ik doe het ook eens per jaar naar mezelf, en maak er een feestelijk momentje van met een lekkere warme thee ergens op een plek tussen de mensen."

Het bleek een gouden tip.

Het heeft haar wel drie brieven gekost, zo bekent ze me. Maar nu is ie goed en ze wil het heel graag met me delen. Ze begint haar verhaal: “Hey, Ryanne, wijs gaaf mens van de toekomst…” Ik luister vol aandacht terwijl ze voorleest. Ze haalt even adem, dit is al heel wat dat ze zichzelf zo aanspreekt... het paste gewoon niet bij haar, ofwel niet bij de zakelijkheid in haar job en de functieomschrijving, dus heeft ze het maar afgeleerd.

Afleren

Dat afleren is heel herkenbaar. We leven in de tijd waarin je alles kunt worden wat je maar wilt. Dus is ze geworden wat ze wilde: die

stoere vrouw waar anderen op kunnen leunen, die daadkrachtig is en niet zeurt en zelf haar boontjes heel goed kan doppen. Een succesvolle leidinggevende, een dame die durft. Niet zo’n slappe hap die bij alles zeurt. Alleen lukt het haar de laatste tijd niet goed om richting haar doel te blijven gaan; ‘het mist de echtheid’. Haar oude methodes werken niet meer, ze ‘zwabbert’ zoals ze zelf zo mooi zegt.

Gek genoeg is ze de laatste tijd ook vaak misselijk en op de een of andere manier lijkt het verband te houden. Als we het over kernwaardes hebben, vraagt ze welke ik eerst wil bespreken, die van haarzelf of die van haar in haar functie.

We kunnen alles worden… Toch?

Even een stapje terug naar de stelling: alles kunnen worden wat je wilt worden, ook als vrouw, hoe geweldig is dat? Eerlijk, dat opent

waardevolle deuren die onze moeders niet hadden. Dat er ook een prijskaartje aan hangt, is een goed bewaard geheim. Af en toe goed kan bijten en je half zo gelukkig maken als je had gedacht. Net als bij zwanger zijn, houden we de mindere kant het liefst dicht bij onszelf.

“De werkelijkheid is dat kernwaardes zich net zo min laten kiezen als talenten.

Zij kiezen jou.”

Kernwaardes die je al hebt, zijn net als de kleur van je ogen. Tuurlijk, als je er een lens overheen legt, kun je ze best van kleur laten veranderen. Maar na een tijdje begint een lens te irriteren, dan wil je eigen lens ademen, net als kernwaardes gaat het bijten als je het negeert. Juist sterke mensen houden lang vol, zo ook met Ryanne.

Ik vraag om haar geheime dagelijkse worstelingen in een persoonlijke brief aan haar toekomstige zelf te schrijven. Een brief over hoe ze haar levensdoel en haar job niet langer meer als 2 aparte dingen ziet, maar wat ze voor zich ziet als ze het combineert en bij haar toekomstige ik te checken wat het nu echt heeft gebracht. Als ik aan haar vraag hoe ze het heeft ervaren, omschrijft ze het als een brief waarvan ze nu al weet dat die haar leven heeft verandert, het liefst zou ze hem aan iedereen voorlezen.   

Tip

Wil je ook een brief aan jezelf sturen in de toekomst, deze website bewaart ze en stuurt ze voor je op: https://www.futureme.org/

En wil je eens objectief feedback of een mooie tip voordat je hem naar de toekomstige jij verstuurt, mag je ook een cc naar mij sturen. Ik zal met zorg lezen en kom dan bij je terug.

Hartelijke groet,

Vivian

Ps  Ook als je het lastig vindt om zo een brief te maken, mag je me natuurlijk contacten, dan schrijven we hem deels samen!